Gül Kadın

Aznavur pasajında Gül kızım
Yüzünü vitrine yaslamış

Çocuk gözleri parıldıyor

İncik boncuklara dalıyor

Artist Şükran iki saat bekletiyor

İmzalı fotoğraf için

Sonrada kalmamış diyor

Olacak iş mi

Ne beklettin ulan diyor

Hesap soruyor, delikanlı Gül kızım

Yeşil parkasına dökülüyor

Siyah rüya gibi saçları

Geceden örülü, su gibi dalgası

Daracık kotları giyiyor inadına

Kolunun altında devrimci kitapları

Adım başı polis kesiyor önünü

Gözü kara tersleniyor devrimci kızım

On altı yaşında çalışıyor

Ekmek aslanın ağazında

Doğrucu davudum

Namus bekçisi namussuzlara

Açıyor ağzını yumuyor gözünü

Kimseden korkusu yok Gül kadının

Sonra Çingeneler kıskanır raksını

O ne kıvrak süzülüş,

O ne işveli kendinden geçiş

Sanırsın ki müziği vücudu çalıyor

Sanırsın ki orkestra mevcut değil

O kendi müziğiyle dönüyor

Öyle bir rüya Gül kadın

Sahne boşalıyor düğünlerde

Testiler kırılırılıyor ayağının dibinde

Kaç genç virane peşinde

Burnu havada kaç sümüklü

Yemiş tokadı yüzüne

Kimsenin bilmediği Gül kadın

Yazabiliyorsun yaşanmışlıkları

Ve anlatabiliyorsun gülümseyerek

Biliyorum  kalbine saplanan hançeri

Sen de alıyorsun o büyük aşktan nasibini

Yeşil parkanı giymiş yürüyorsun

Adımların hızlı ,saçların savruluyor

Seni şimdi tanıyorum

İyi ki de tanıyorum

                                   Pelin Kızıltan

Döndüm artık limandayım

Ne dingin denizlerinden geçtim aşkın
Ne yekpare hayattayım
Bak yine döndüm karşındayım
Ne o eski vücuttayım
Ne o eski ruhtayım
Bedenimi yırttım,
Ya sondayım, ya başlangıçtayım

Savruldum çıktım yola
Ateşi yaktın gönderdin
Geldim hadesin kapısına
Ateş yılanını uyandırdım
Uyuyan yılanı ben uyandırdım
Ateşlere sarıldım.
Bağrıma  kadar yanıklar
Boğazıma sarıldı ateş
Derime yuvalandı,
Kaşıntısı doğumu müjdeler
Ağrılı, irinli akmakta ateş
Gözlerimi kapadım
Ya sondayım ya başlangıçtayım

Can özünden gelsin deva
Hayat ağacının soğuk pınarlarından
Nefsim söndü nihayet karşındayım
Döndüm artık limandayım
Yüzümü sen bul
Yüzümü sen tut
Ben ordayım.
              Pelin Kızıltan

İhanet

Geceye düğümlendi adın,
İlmeği kaçan aşk
Vurdu yüzüme ihaneti
Ay aydınlığı gibi
Kahpe gidişinin
O gidiş ki,
Korkak, sefil
O gidiş ki,
Alçak ve rezil
Ay aydınlığı gibi
Vurdu yüzüme.
İçimde bir bulut
Küfürlü yağdı
Suyun yalanı yok
Vurdu yüzüme ihaneti
Yıkandı yüzüm
Gün aydınlandı
Tükürdüm adını
Söktüm ilmek ilmek
Aşkını...
                     Pelin Kızıltan

Bırak o masa da öyle kalsın

Ayazında kaldım aşkın

Ayazını sevdim aşkın
Soğuk odalarında sevişmeyi
Taş duvarlarında esen rüzgarı
Soğuğa inat aşkı
Deliksiz uyumayı sevdim
Yorganın altında senin sıcağında
Sabahları kalktım yanından
Çıplak üşümüş
Güneşe uyandım ayazda
Dağlara koştum
Çıplak üşümüş
Şimdi anladım
Hepsi düşmüş
Ayazında kaldım aşkın..
                      Pelin Kızıltan
                 

Aralık kapı

 Sevdiceğim, aralık bir kapı bıraktım sana bir kuşun sığacağı kadar, öyle bir yürekle gelirsen diye...Hani bir kuş olursun belki ya da bir gül atarsın kapı aralığından geldiğini anlarım.  Garip son buluşmamızda hiç ayrılacakmışız gibi gelmemişti bana, oysa hep hissederdim ben böyle ayrılık sahnelerini içim telaşlı giderdim, dönmeyeceğimi bilirdim bir daha. O yüzden şimdi acı bir kahır gibisin içimde, hiç düşünmemiştim seni bir daha göremeyeceğimi. Hani sarılırken saçımıza yağan karlar sonsuz gibi gelmişti bana. Son diyemiyorum ona. Aşk sonsuzlukta asılı bir saat gibi durdu orada, tek bir saniye içindeki sonsuzluk. Aralık bir kapı bıraktım sana, bir kuşun sığacağı kadar. Bir gül düşünce ayaklarıma, bir kuş çırpınca kanatlarını avuçlarımda, yüreğim yeniden atmaya başlayacak o saatin tik taklarıyla..

Aşk romanı

Dudaklarım avuçlarında kaldı
Ucuz bir roman gibi az sonra unutulacak
Rezil hayatının son şarkısı gibi
Elinde gülümsüyor birazdan uçacak
Hayat bu kadar mı kırmıştı seni
Bir cinayeti özletecek kadar
Bana mı denk geldi soğuk namlusu
Avuçlarında bilenen küskünlüğünün
Oysa kimler vardı çıkacak yaşamından
Lanet gibi peşini bırakmayan

Şanssızlığın beni mi buldu
Paylaşayım diye kederli zindanını
Kararsın diye yüzüm masanda
O kadar mı sevdin beni
Bahçene gömecek kadar
Senin bildiğin buydu
Unutturmaz ölüm aşkı
O yüzden vurdun beni
Hiç beklemediğim  anda
Gülümsüyordum oysa
Bahçede koşarken sana

Ucuz bir romanın son sahnesi gibi
Masada saf beyaz bir gül
Karanlıkta iki yürek
Bahçede dökülen yapraklar
Ne güzel bir son yazdın
Yüreğim aşkla kaldı
Nasıl sevdirdin  kendini
Ölüm aşkı unutturmadı
                             Pelin Kızıltan

Gİtmek

 Kutulara sığdırmak zor hayatı, giderken aldıkların seninle gelmeyen bir hayattan taşıdıkların sa bırak...Senin olan yanında kalsın, kalanları sevgiyle bırak. Yıkıntılar bırakma,  tozlu kağıtlar unutulmayan acı hatıralar. Bahçede bir kaç gül, sümbül,  bırak öyle kalsın, yüreğinle git öylece, elinde bir kuru gül kalsın...
                                                                         
                                                                                    pelin kızıltan                                                                           

Cebimdeki aşklar

Yolda yürürken fark ettim
Cebimde biraz aşk kalmış
Renkli üç beş akide şekeri
Çocuk gibi sevindim
Ne ağlatmıştın beni Seval
Şimdi hatırlayınca
İyi ki cebimdesin dedim
Pek kırmızı akide şekerim
                    pelin kızıltan

Gam

Seher yelin, gamdır senin
Aşk derdiğin güle zulmettin
Al gönlünü çık dağlara
Gönlün çobandır senin

Bahtsızlığın yorma kötüye
Sabır gönlüne hediye
Al kandilin çık dağlara
Aşkım duadır benim
             Pelin Kızıltan

Mercan

Ne zaman dalmıştık aşk denizine
Şimdi hatırlayamadım
Ellerin mercandı, saçların yosun
Gözlerin okyanusun en derin karanlığı
Ki anlamalıydım orada yaşamadığımı
Seviştik inciler dizildi içime
Gitmeyeceksin sandım
Gittin, nefessiz kaldım
En derinde aşk, en derinde
Ben orada kaldım...
                 Pelin Kızıltan